Jak połączyć ciszę z muzyką? Czy to jest w ogóle możliwe? Wielu z nas postrzega ciszę jako absolutny brak dźwięku. W takim tonie piszą o niej m.in. poeci. W wierszu Trzy najdziwniejsze słowa Wisławy Szymborskiej czytamy: „(…) Kiedy wymawiam słowo Cisza, niszczę ją…”. Chcielibyśmy jednak zaprosić Państwa do zanurzenia się w trochę innej ciszy, tej, o której mówią współcześni aktywiści i artyści dźwiękowi, ekolodzy akustyczni, oraz dalekowschodni poeci: Buson – „Pół dnia słucham ciszy w olszynie z cykadami”, Basho – „Cisza. Lita skała nabrzmiała wołaniem cykad”. Ta cisza, to zróżnicowana, ale i zrównoważona audiosfera świata w jej niezwykle bogatej różnorodności, nie przygniatająca swym hałaśliwym ciężarem, lecz pobudzająca do głębszego i aktywniejszego doświadczania rzeczywistości.
Żyjemy w epoce składania świata na nowo, z kawałków na które został porozbijany. Łączymy przeciwieństwa, rozmywamy ostre kształty, zamazujemy wyraźne granice, wychodzimy poza utarte schematy i łamiemy wiekowe wzorce, przesuwamy paradygmaty kulturowe i poznawcze – SŁUCHAMY.
Ambient – muzyka, aktywność dźwiękowa nie przesłaniająca świata, jest jego niezbywalnym, dźwiękowym komponentem, barwą rzeczywistości, wyłamującą się z hegemonii rytmu, melodii, harmonii i tradycyjnych struktur muzycznych. Podczas spotkań, które odbędą się pod hasłem „Muzyka w Komnatach Ciszy” nawiążemy do genezy gatunku i terminu autorstwa Erika Satie: musique d’ameublement, którym kompozytor określił muzykę wpływającą na nastrój słuchacza, lecz nie absorbującą go na tyle, by przesłaniała mu otaczający go świat. Połączymy muzykę ambient z pejzażem dźwiękowym.
Zaproszeni artyści będą grali w Komnatach Ciszy – przestrzeniach sonicznych wypełnionych brzmieniem lokalnej audiosfery. To nie tylko miejsca, różne i nie do końca określone, ale również tworzone przez nas modele i sposoby słuchania. Komnat Ciszy jest tyle, ilu jest słuchających, którzy potrafią je stworzyć. Aby nie „zanieczyszczać” naturalnej audiosfery dodatkowym dźwiękiem koncerty będą się odbywały w trybie „silent music”, co oznacza, że będziemy korzystać z przygotowanych wcześniej słuchawek i mikrofonów.
Każdy z zaproszonych artystów zagra w wybranej lokalizacji znajdującej się w przestrzeni Nowej Huty, o wybranej przez siebie porze dnia lub nocy. W ten sposób powstaną utwory, których człowiek-muzyk tylko częściowo będzie autorem, ponieważ towarzyszyć mu będą „artyści” w postaci pejzażu dźwiękowego, zależnego od miejsca i czasu.
Rafał Mazur
kurator cyklu
Niedziela, 16 lipca / 6:30
PRZEBUDZENIE Z WODĄ
ZALEW NOWOHUCKI
Rafał Mazur, muzyk i filozof. W swojej działalności artystycznej łączy muzykę improwizowaną, nagrania terenowe, soundscape composition i instalacje dźwiękowe. W ramach projektu „Wielki Dźwięk nie brzmi” łączy aktywność dźwiękową z zagadnieniami poznawczymi. W ramach „Audiosfery” tworzonej w Domu Utopii – Międzynarodowym Centrum Empatii prowadzi warsztaty słuchania pt. „Koncerty Głębokiego Słuchania” i pracuje nad stworzeniem pierwszego krakowskiego „Ogrodu Ciszy”. Od 2020 tworzy projekt „Wandering the Sound(scape)”, w ramach którego łączy swobodną improwizację zorientowaną na dźwięk ze słuchaniem pejzażu dźwiękowego.
Serdeczne podziękowania za pomoc techniczną w organizacji koncertów składamy panu Piotrowi Rondudzie.
Zdjęcie z ubiegłorocznych Koncertów Głębokiego Słuchania – fot. Dominik Stanisławski.
Zdjęcie Rafała Mazura – fot. Rafał Drewniany.