Nagroda Witkacego ma już 40 lat!
Nagroda Witkacego to corocznie przyznawane odznaczenie dla cudzoziemca za zasługi w promowaniu polskiego teatru na świecie. Po raz pierwszy nagrodę przyznano w 1983. Kandydatów zgłaszają wybitne osobistości polskiej kultury, a laureata wyłania specjalna komisja, w której skład wchodzą przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Teatralnego im. Z.Raszewskiego, a także przedstawiciele Zarządu stowarzyszenia Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (PO ITI). Laureat nagrody otrzymuje dzieło sztuki polskiego artysty, fundowany jest mu także pobyt w Polsce. Podczas wizyty laureat uczestniczy w serii spotkań z polskim środowiskiem teatralnym, organizowanych przez PO ITI, ogląda spektakle i uczestniczy w szeregu wydarzeń kulturalnych. Często też wizyta połączona jest z uczestnictwem w trwającym w trakcie pobytu gościa znaczącym festiwalu teatralnym – w ostatnich latach były to Międzynarodowy Festiwal Dialog – Wrocław, Międzynarodowy Festiwal Kontakt w Toruniu, Międzynarodowy Festiwal Boska Komedia w Krakowie.
Laureat tegorocznej Nagrody, Soren Gauger, odbierze ją podczas gali finałowej Festiwalu Boska Komedia, zaś spotkanie z nim na żywo odbędzie się 8.12 o godz. 18.00 w Klubie Zasp, Rynek Główny 41. Rozmowę poprowadzi Ewa Bal.
9.12 w Domu Utopii odbędzie się sesja online z trzema Laureatami z lat 2019-20-21. Zapraszamy na rozmowy z Koichim Kuyamą, Micheaelem Hackettem, a także José Gabrielem Lópezem Antuñano. Zapraszamy do udziału w spotkaniach zarówno na miejscu w Domu Utopii, jak i online poprzez stronę facebookową Polskiego Ośrodka ITI.
PROGRAM SESJI:
Godz. 12.00 rozmowa z Koichi Kuyamą (prowadzi Estera Żeromska) – połączenie z Japonią
Godz. 15.00 rozmowa z José Gabriel López Antuñano (prowadzi Jarosłąw Bielski) – połączenie z Hiszpanią
Godz. 18.30 rozmowa z Michaelem Hackettem (prowadzi Joanna Klass) – połączenie z USA
LAUREACI – SYLWETKI
Koichi Kuyama
urodził się 5 czerwca 1958 roku w mieście Saitama (Japonia). W 1990 roku otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W czasie dziesięcioletniego pobytu w Polsce osiągnął bardzo wysoki poziom znajomości języka polskiego. Od 2012 roku do chwili obecnej jest zatrudniony w Instytucie Polskim (działającym przy Ambasadzie RP) w Tokio jako ekspert do spraw teatru, kina i języka polskiego. Dr Koichi Kuyama jest autorem monografii „Sonety Mickiewicza a sonet rosyjski w dobie romantyzmu” (International Institute of Ethnolinguistic and Oriental Studies, Stęszew 1995). Opublikował ponad 40 artykułów naukowych z zakresu filologii słowiańskiej, literatury porównawczej, filmoznawstwa i teatrologii: m.in. „Endo Shusaku a sprawa polska”, „Romantyzm polski u schyłku XX wieku – wokół ekranizacji utworów Mickiewicza”, „Nagisa Oshima o Andrzeju Wajdzie”. Na tle bogatego dorobku translatologicznego dr. Koichiego szczególną uwagę zwracają: utwory Adama Mickiewicza, Stanisława Lema, czy Cypriana Kamila Norwida. Ma na swoim koncie również tłumaczenie na język japoński list dialogowych ponad czterdziestu polskich filmów, jak między innymi: „Popiół i diament”, „Pan Tadeusz”, „Zemsta”, „Katyń”, „Tatarak”, „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, „Powidoki” w reż. A. Wajdy, „Pręgi” w reż. Magdaleny Piekorz, „Dług” i „Plac Zbawiciela” w reż. Krzysztofa Krauzego oraz „Rewers” w reż. Borysa Lankosza. Zajmuje się opracowywaniem napisów japońskich do polskojęzycznych przedstawień teatralnych, jak na przykład: „Traktat o manekinach”, „Utwór o Matce i Ojczyźnie”, „Wycinka”.
José Gabriel López Antuñano
doktor filologii romańskiej, który jest profesorem zwyczajnym dramaturgii i nauk o teatrze na Wyższej Szkole Sztuki Dramatycznej Kastylii i Leon w Valladolid (od 2006); dyrektorem i wykładowcą sztuk teatralnych na Uniwersytecie Międzynarodowym de La Rioja (od 2014) oraz wykładowcą teatru i sztuk scenicznych oraz członkiem komisji akademickiej programu doktorskiego studiów teatralnych Instytutu Teatru Madryckiego (Instituto de Teatro Madrid – ITEM) Uniwersytetu Complutense w Madrycie (od 2013). W latach 2004-2010 był konsultantem Międzynarodowego Festiwalu Kontakt w Toruniu. Z jego inicjatywy zrodziła się interesująca polsko-hiszpańska koprodukcja pt. Córki powietrza. Sen Balladyny w reżyserii Ignacio Garcii na podstawie utworów Juliusza Słowackiego oraz Pedro Calderona de la Barca w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, która miała światową premierę na Międzynarodowym Festiwalu Teatru Klasycznego w Almagro w 2019 roku. Jest autorem wielu tekstów analitycznych i krytycznych publikowanych na łamach najważniejszych hiszpańskich pism teatralnych (m.in. „Revista ADE”, „Primer Acto”, „Assaig de Teatre”). Zwieńczeniem tej wieloletniej pracy jest ostatnia książka pt. La escena del siglo XXI ( Scena XXI wieku) Wydawnictwa Editorial Asociación Directores de Escena (2017), w której trzy rozdziały Autor poświęcił polskim artystom: Krystianowi Lupie, Krzysztofowi Warlikowskiemu i Janowi Klacie.
Michael Hackett
reżyser, producent, profesor na uniwersytecie UCLA w Los Angeles. Jest inspiratorem wielu cennych inicjatyw, projektów i kontaktów mających na celu popularyzację teatru polskiego i szerzej kultury polskiej na gruncie amerykańskim (był m. in. tłumaczem na j. angielski książki Zbigniewa Raszewskiego „Teatr w świecie widowisk”, zapraszał na wykłady do UCLA polskich badaczy i praktyków teatru oraz reżyserował premiery sztuk Witkacego i Gombrowicza w Los Angeles). Zapraszał do Los Angeles takich artystów jak Provisorium, Gardzienice, Pieśń Kozła, Teatr Zar i innych.Wyreżyserował m.in. „Biesiadę u hrabiny Kotlubaj” w Teatrze UCLA Laboratory for Theatre Research z główną rolą Barbary Krafftówny, a także „Medytację o Dziewictwie” również z tą aktorką. Obydwa spektakle były pokazywane w Polsce m.in. w Teatrze Narodowym. Wyreżyserował „Filoktetesa” granym w Getty Theatre, Los Angeles, z Markiem Proboszem w roli Odysa. Produkował takie spektakle jak „Trash story” Magdy Fertacz. Był współtłumaczem „Niesamowitych braci Limburg” Beniamina Bukowskiego na język angielski. Przeprowadził rozmowy z wieloma polskimi artystami, które zostały opublikowane na łamach renomowanych czasopism amerykańskich.
Projekt współfinansowany przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego