Archeologia Codzienności 2023: „Nowe topografie” Nowej Huty

na zdj. Stopklatka z animacji Simone Ruess „Patelnia”, 2011/12

Archeologia Codzienności 2023

„Nowe topografie” Nowej Huty

od 3 lipca 2023

OSOBY ARTYSTYCZNE → Simone Rueß, Rafał Mazur 

KURATORKA PROJEKTU → Małgorzata Szydłowska 

KOORDYNACJA MERYTORYCZNA → Łukasz Trzciński

W 2021 r. Małgorzata Szydłowska zainicjowała projekt Archeologia Codzienności, podczas którego zachęciła mieszkańców Nowej Huty do otwarcia ich domowych archiwów, w których przechowują rodzinne pamiątki i fotografie, a także podzielenia się związanymi z nimi opowieściami. Na podstawie tych historii i wspomnień́ powstały pokazy audiowizualne, które są świadectwem zbiorowej pamięci dzielnicy.

„Nowe topografie” Nowej Huty są kontynuacją tej myśli. Ta oparta na szeroko zakrojonym dialogu artystyczno-badawczym praca, prowadzona przez dwoje doświadczonych artystów: Simone Rueß i Rafała Mazura, łączy wielopłaszczyznową refleksję i analizę wizualną zmieniającej się dynamiki przemieszczania mieszkańców dzielnicy z dedykowaną ewoluującemu krajobrazowi dźwiękowemu Nowej Huty w formie hybrid-mapping.

Trwająca od lipca rezydencja artystyczna Simone Rueß oparta jest o performatywne działania badawcze. Artystkę można było spotkać w lipcu i będzie można spotkać ponownie z końcem września w przestrzeni Nowej Huty, przemieszczającą się z mobilnym stołem, na którym – wspólnie z mieszkańcami dzielnicy – będzie kreślić mapy codziennej migracji swoich rozmówców. Spotkania staną się również okazją do opowiadania o indywidualnej pamięci Nowej Huty. Całość podsumuje książka oraz wystawa w Domu Utopii, jeszcze w tym roku.

Simone Rueß – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie (2008) oraz studiów podyplomowych z rzeźby na warszawskiej ASP. W swoich rysunkach analizuje struktury miejskie, społeczne i czasowe. Przeprowadzając wywiady z mieszkańcami różnych miejsc, kolekcjonuje obrazy mentalne i przestrzenne biografie.

Rafał Mazur – muzyk i filozof. W swojej działalności artystycznej łączy muzykę improwizowaną, nagrania terenowe, soundscape composition i instalacje dźwiękowe. W ramach projektu „Wielki Dźwięk nie brzmi” łączy aktywność dźwiękową z zagadnieniami poznawczymi. W ramach „Audiosfery” tworzonej w Domu Utopii – Międzynarodowym Centrum Empatii prowadzi warsztaty słuchania pt. „Koncerty Głębokiego Słuchania” i pracuje nad stworzeniem pierwszego krakowskiego „Ogrodu Ciszy”. Od 2020 tworzy projekt „Wandering the Sound(scape)”, w ramach którego łączy swobodną improwizację zorientowaną na dźwięk ze słuchaniem pejzażu dźwiękowego.

Partner główny projektu: Method-Lab SFB 1265 “Re-Figuration von Räumen” Technische Universität Berlin

Współpraca: Akademia Muzyczna w Krakowie, Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej, Fundacja Imago Mundi

Projekt realizowany przy wsparciu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej oraz Gminy Miejskiej Kraków