Spotkania

„Nasłuchiwanie: inspiracje”

„Nasłuchiwanie: inspiracje” to cykl spotkań należących do programu Uniwersytetu Patrzenia Teatrem, ale otwartych dla publiczności. Dlaczego nasłuchiwanie? Bo chcemy słuchać zaproszonych Gości, otwierać się na ich doświadczenia i myśli. Dlaczego inspiracje” Bo właśnie one interesują nas najbardziej jako klucz do wspólnego przeżywania prawdziwej rozmowy, wymiany sposobów na teatr, sztukę, a przede wszystkim na otwartość i na świat i czysto ludzkie doświadczenie. Zbliżając słuchaczy Uniwersytetu Patrzenia Teatrem do teatralnej praktyki łączymy ją z ludźmi, którzy ją uprawiają, wiedząc, że nic w teatrze nie rodzi się samo, nie jest bezosobowe. Cykl „Nasłuchiwanie: inspiracje” wziął się z poczucia, że od uwięzionej w stereotypie rozmowy z Mistrzem bardziej wartościowa jest gotowość do przewartościowań i otwarcie na przewietrzanie utartych kanonów. Stąd formuła spotkań zakładająca udział par Artystek i Artystów „prześwietlających się” nawzajem w szczerej, nieskrępowanej dyskusji, moderowanej przez kuratora Uniwersytetu. Zaproszonych gości wyróżnia wrażliwość, wyjątkowe dokonania, wspólna praca kiedyś albo dziś. Jednak dopiero podczas rozmowy dowiemy się, co w istocie ich łączy, a co być może dzieli. W tym właśnie tkwi sedno nasłuchiwania – niech te rozmowy dla wszystkich będą bez żadnych wstępnych warunków, za to z pełnym wzajemnym zaufaniem i otwartością na najbardziej nieoczekiwane wnioski.

6 marca

Anna Augustynowicz i Piotr Domalewski 

Jedna z najwybitniejszych polskich reżyserek, wieloletnia szefowa Teatru Współczesnego w Szczecinie słynie z wyjątkowego podejścia do młodych artystów. Prowadząc własne poszukiwania i rozwijając swój styl nie unikała dyskretnego prowadzenia twórców, zasługujących na wsparcie. Nie traciła ich z oczy, gdy trzeba służyła radą, pozostawała z nimi w stałym kontakcie. Piotr Domalewski zagrał w reżyserowanym przez nią “Pieszo” w gdańskim Teatrze Wybrzeże i od tej pory wiedział, że pojawił się w jego życiu ktoś ważny. Potem porzucił aktorstwo, skierował w stronę kina, stając się jednym z najciekawszych reżyserów młodego pokolenia, za swe filmy “Cicha noc”, “Jak najdalej stąd” i “Hiacynt” zdobywając kolejne nagrody. Kontaktu z Anną Augustynowicz jednak nie zaniechał. Rozmowa w UPT będzie okazją do spotkania dwóch pozornie odległych, a jednak bliskich sobie ludzkich światów. 

9 kwietnia

Dominika Bednarczyk i Radosław Krzyżowski 

Ona od lat jest jedną z najważniejszych aktorek krakowskiego Teatru Słowackiego, w którym stworzyła wiele różnorodnych ról, z tą może najważniejszą – Konrada w „Dziadach” Adama Mickiewicza w reżyserii Mai Kleczewskiej. W spektaklach Iwony Kempy pokazała, że ma rzadki słuch na dramaty Ingmara Bergmana („Rozmowy poufne”), nie przepuszczała też okazji, by ostrzej zabawić się formą. On to czołowa postać Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Współpracował tam m.in. z Janem Klatą, Moniką Strzępką i Wiktorem Rubinem. Rzeczywistość sprawiła, że w swoich teatrach musieli zderzyć się nie tylko z materią sztuki, ale wraz z całymi zespołami walczyć o ocalenie niezależności pracy twórczej, prawa do mówienia własnym głosem. Porozmawiamy o koszcie ponoszonym za takie właśnie uprawianie aktorstwa, o tym, jak w zamęcie nie zatracić się jako artysta, jak walczyć o zespół i budować go od środka. Wreszcie o życiu aktorskiego małżeństwa, które okazję do scenicznej potyczki dostało w Łaźni Nowej w spektaklu „Miłosna wojna stulecia”. Czy chcieliby więcej takich sposobności.

14 maja

Dorota Kolak i Dorota Roqueplo 

Dorota Kolak jest jedną z najwybitniejszych polskich aktorek, od czterech dekad związaną z gdańskim Teatrem Wybrzeże. Stworzyła tam wiele wspaniałych ról, m.in. w spektaklach Grzegorza  Wiśniewskiego, Krzysztofa Babickiego, Moniki Pęcikiewicz, Jana Klaty, ostatnio Eweliny Marciniak. Choć Wybrzeże stanowi jej bazę, stale współpracuje też Nowym Teatrem Krzysztofa Warlikowskiego, grając w niektórych jego przedstawieniach. Dorota Roqueplo to wybitna kostiumografka, urodzona we Francji, ale od lat pracująca w Polsce i dzieląca czas między oba kraje. Członkini Polskiej Akademii Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej niemal nie schodzi z planu filmowego. Współpracowała m.in. z Krzysztofem Krauze, Janem Komasą, Kingą Dębską, Leszkiem Dawidem, Anną Kazejak. Jak narodziło się ich ludzkie i artystyczne porozumienie? Jak widzą nawzajem swe zawodowe wybory? Czy kostiumografka może zmienić aktorkę, a aktorka mocno wpłynąć na kostiumografkę? O tym wszystkim porozmawiamy, szukając odpowiedzi na pytanie, czy i jak Dorota Roqueplo i Dorota Kolak inspirują się wzajemnie. 

11 czerwca

Andrzej Chyra i Jacek Poniedziałek

Pracują w Nowym Teatrze Krzysztofa Warlikowskiego, zagrali razem w wielu jego przestawieniach. A jednak połączyło ich coś więcej niż przynależność do tego samego zespołu. Poniedziałek mówi o Chyrze, że jest jego aktorskim wzorcem metra z Sevres, prawdziwym punktem odniesienia. A jak wygląda relacja w drugą stronę? Czy obaj aktorzy wzajemnie się inspirują, napędzają do poszukiwań, “recenzują” swe dokonania? W spotkaniu z cyklu “Nasłuchiwanie: inspiracje” proponujemy rozmowę o modelach uprawiania aktorstwa, zaangażowaniu w teatr i w rzeczywistość dookoła nas oraz o kosztach uprawiania tego zawodu. Bez znieczulania, do końca szczerze.

Spotkania z Dominikiem Strycharskim (4 marca) i Mateuszem Pakułą (8 kwietnia)

W ramach Uniwersytetu Patrzenia Teatrem zaplanowaliśmy także otwarte dla publiczności spotkania z Dominikiem Strycharskim, kompozytorem i multiinstrumentalistą, niedawnym laureatem Paszportu Polityki w kategorii Teatr, stale współpracującym z Teatrem Łaźnia Nowa i współtworzącym jego artystyczny wyraz, a także z Mateuszem Pakułą, dramaturgiem i reżyserem, którego powstałe w Teatrze Łaźnia nowa przedstawienie „Lem vs. P.K. Dick” zdobyło ostatnio kilka nagród w prestiżowym Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Debaty

10 kwietnia

Dyrektor i jego narracja

Na ile dyrektor teatru narzuca profil prowadzonej przez siebie instytucji, czy jego program, jego narracja automatycznie staje się wspólna dla pracujących tam artystów? Jaki dziś powinien być model tworzenia teatralnej opowieści, aby otworzyć się na publiczność i innych twórców? Czy to już zmierzch teatralnych liderów i ich narracji, a może nie uniemożliwia to budowaniu teatru jako demokratycznej wymiany myśli i poglądów? O tym będziemy dyskutować w pierwszej debacie UPT z Wojciechem Farugą (Teatr Polski w Bydgoszczy), Dorotą Ignatjew (Teatr Nowy w Łodzi), Pawłem Łysakiem (Teatr Powszechny w Warszawie), Piotrem Siekluckim (Teatr Nowy Proxima w Krakowie) i Bartoszem Szydłowskim (Teatr Łaźnia Nowa i Festiwal Boska Komedia w Krakowie). 

12 czerwca

Teatr w przebudowie

Czy teatr w przebudowie oznacza tylko remont i prace budowlane? W jakim stopniu dosłowna przebudowa teatru oznacza dziś zmianę modelu pracy, z jakimi wyzwaniami się wiąże i czy niesie za sobą konieczność nowego zdefiniowania modelu sceny? A może stoimy dziś przed koniecznością mentalnej przebudowy teatru, czego ta realna może stać się początkiem? I może stanie się ona widomym znakiem poszerzenia teatralnego pola walki?
O tym wszystkim w debacie Uniwersytetu Patrzenia Teatrem dyskutować będą Michał Kotański (Teatr Żeromskiego w Kielcach), Anna Lewandowska (Nowy Teatr w Warszawie), Adam Orzechowski (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Norbert Rakowski (Teatr Kochanowskiego w Opolu) i Małgorzata Szydłowska (Dom Utopii, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie).