NOWA ODSŁONA „MIASTA IDEALNEGO”: „Fastrygowanie miasta. Praktyki codzienności jako (u)stroje” – oprowadzanie z Ewą Rossal

„MIASTO IDEALNE”

PIERWSZE LATA NOWEJ HUTY NA FOTOGRAFIACH HENRYKA MAKAREWICZA I WIKTORA PENTALA. NOWA ODSŁONA

Wystawa czynna w dniach: 18 października – 29 listopada 2024

Godziny otwarcia: codziennie od 10:00 do 20:00

Oprowadzanie 8 listopada – godz. 17:00-18:30 – EWA ROSSAL

KURATOR → Łukasz Trzciński 

SCENOGRAFIA → Zbigniew Prokop

Zapraszamy na oprowadzanie z Ewą Rossal pt. „Fastrygowanie miasta. Praktyki codzienności jako (u)stroje”, inspirowane nową odsłoną kolekcji „Miasto Idealne”.

Nowa Huta może być traktowana jako zamknięty konstrukt historyczny – materialne ciało miejskie, w którego tkance zaszyte są źródła zamknięte schematy i ograniczone tropy. Możemy jednak spojrzeć na Nową Hutę, tym samym na każdą przestrzeń miejską czy wiejską jak na żywy organizm, tworzony nieustająco na nowo przez zamieszkujące ją podmioty, „ubierany” w zróżnicowane (u)stroje, kondensator idei generujący nowe rzeczywistości etnograficzne.

Inspirująca w tym kontekście poznawczym może być kategoria zaczerpnięta z czynności szycia ubrań – fastrygowanie. To kategoria czasownikowa, podkreślająca procesualność działań i doświadczeń, która pomaga uruchomić wyobraźnię, tworzyć wcześniej nieistniejące połączenia społeczne, a także łączyć rozdarte kawałki świata. Ową nicią w procesie fastrygowania miasta mogą być codzienne praktyki związane np. z ubiorem, która to nić – jak podkreśla Victoria Mitchell – „wyznacza granicę nie tylko między tym, co materialne, a tym, co wizualne, ale także między tym, co widzialne, a tym, co niewidzialne” (Mitchell 2006: 340) . Fastrygowanie nie jest już zatem szybkim ściegiem, który łatwo usunąć, ale może być działaniem o mocnym politycznym znaczeniu, łączącym pozornie nieprzystające tożsamości i ontologie. W powyższy sposób można myśleć o prezentowanej wystawie, której poszczególne elementy przypadkowo łączone ze sobą, generują nieustająco nowe zestawienia treści, opowieści i znaczenia.

Ewa Rossal – antropolożka kultury, kuratorka, kustosza muzealna i biblioteczna, doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie: etnologia i antropologia kulturowa. Studiowała etnologię i kulturoznawstwo (Uniwersytet Wrocławski), zarządzanie kulturą (Uniwersytet Jagielloński) oraz Studi interculturali (Università degli Studi di Firenze). Pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ i Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Napisała doktorat na podstawie eksperymentalnej współpracy badawczej z artystkami i artystami realizującymi projekty ze sztuki społecznie zaangażowanej i użytecznej (useful art). Zajmuje się ponadto antropologią ubioru, metodologią badań etnograficznych (experimental collaboration, collaborative ethnography, „badania w działaniu”) oraz użytecznością antropologii poza środowiskiem akademickim. Realizowała projekty artystyczno-badawcze w Polsce i we Włoszech. Współautorka koncepcji warsztatu metodologicznego etnografii twórczej i otwierającej (wraz z dr hab.Tomaszem Rakowskim, UW). W projekcie Miasto idealne była odpowiedzialna za ścieżkę antropologiczno-artystyczną, gdzie współpracowała z Julitą Wójcik, Niną Fiocco oraz ebano collective.

Rezerwacje na oprowadzania przyjmujemy pod adresem rezerwacja@domutopii.pl lub za pośrednictwem przycisku „zapisz się” w kalendarium Teatru Łaźnia Nowa.

Projekt dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski – w programie Patriotyzm Jutra 2024.

fot. Wiktor Pental / Kolekcja Fundacji Imago Mundi